Имсол мо - мардуми кишвар 28-умин солгарди Ваҳдати миллиро ботантана ҷашн мегирем, ки дар сарзамини гулгулшукуфонамон Тоҷикистони азиз сулҳу амонӣ ва ваҳдату якпорчагӣ ҳукмфармост. Мардуми кишвар имконияти беҳтарини кору фаъолият, инкишофи маънавиву моддиро дошта, аз фазои истиқлолият, сулҳ, амният ва озодӣ, ки онҳоро сиёсати интихобнамудаи кишвар кафолат додаю таъмин менамояд, самаранок истифода карда истодааст.

Мардуми Тоҷикистон ба ҳар лаҳзаи сулҳу осудагӣ шукргузорӣ карда, ҳар як сонияи таърихи ваҳдатсозиро дар хотир дорад ва ҳеҷ гоҳ он замони мудҳиши нобасомонӣ ва буҳронии ибтидои ташаккули кишвари соҳибистиқлолро фаромуш нахоҳад кард.

Вақте сухан аз ваҳдати миллӣ меравад ва дар радифи ваҳдату истиқлол ин муимтарин мафҳум забон (забони миллӣ, забони давлатӣ, забони модарӣ) ба шумор меравад.

Мусаллам аст, ки ваҳдати миллӣ ва забони миллӣ ду рукни муқаддаси миллати тоҷик ба шумор мераванд. Ваҳдати миллӣ асоси сулҳу субот, пешрафту тараққӣ ва осоиши кишвар аст. Забони миллӣ бошад, нишонаи фарҳанг, таърих ва ҳувияти миллии мо мебошад. Ин ду арзиши муқаддас ба ҳам тавъам буда, якдигарро пурра ва мукаммал месозанд.

Ваҳдати миллӣ, ки бо заҳматҳои зиёд ва ҷонбозиҳои фарзанди фарзонаи миллат – Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст, имрӯз ба мо имкон медиҳад, ки дар фазои сулҳу амонӣ зиндагӣ кунем, бунёд созем ва ба ояндаи дурахшон бо назари нек назар дӯзем. Ин ваҳдат на танҳо сулҳро таъмин намуд, балки заминаи рушди иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии кишварро фароҳам овард.

Аз љониби дигар, забони тоҷикӣ, ки мероси гаронбаҳои аҷдодони мост, дар тули таърих ҳамеша ҳамчун омили муттаҳидкунандаи миллат хизмат кардааст. Ин забон на танҳо воситаи муошират, балки манбаи илҳом, фарҳанг ва адабиёти беназири мо ба шумор меравад. Мо бояд ба забони модарии худ эҳтиром гузорем, онро омӯзем, рушд диҳем ва дар ҳама соҳаҳои ҳаёти ҷамъиятӣ ба таври густурда истифода намоем.

Дар ҷаҳони муосир, ки равандҳои ҷаҳонишавӣ шиддат мегиранд, ҳифзи забони миллӣ ва таҳкими ваҳдати миллӣ аҳамияти бештар пайдо мекунад. Зеро маҳз, забони миллӣ ва ваҳдати миллӣ метавонанд ҳувияти миллии моро ҳифз намуда, моро дар арсаи ҷаҳонӣ бештару хубтар муаррифӣ кунанд.

Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон пайваста дар самти таҳкими ваҳдати миллӣ ва рушди забони давлатӣ тадбирҳои муҳим меандешад. Қабул гардидани қонунҳо, барномаҳо ва стратегияҳои давлатӣ дар ин самт гувоҳи ин аст. Ҳамчунин, дастгирии чорабиниҳои фарҳангӣ, илмӣ ва таълимӣ, ки ба тарғиби ваҳдат ва забони модарӣ нигаронида шудаанд, аз ҷумлаи вазифаҳои муҳими давлат ба шумор меравад.

Ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон бояд дар таҳкими ваҳдат ва рушди забони миллӣ саҳмгузор бошад. Ин вазифа на танҳо масъулияти давлат, балки қарзи виҷдони ҳар яки мост. Мо бояд фарзандони худро дар руҳияи ватандӯстӣ, эҳтиром ба арзишҳои миллӣ ва забони модарӣ тарбия намоем.

Дар ин росто, нақши ҷавонон хеле муҳим аст. Ҷавонон неруи пешбарандаи ҷомеа буда, метавонанд дар таҳкими ваҳдат ва рушди забони миллӣ нақши калидӣ дошта бошанд. Онҳо бояд бо истифода аз технологияҳои нав ва шабакаҳои иҷтимоӣ арзишҳои миллиро тарғиб намуда, забони тоҷикиро дар фазои маҷозӣ густариш диҳанд.

Ваҳдати миллӣ ва забони миллӣ ду боли парвози миллати тоҷик ба сӯйи қуллаҳои муваффақият мебошанд. Аз ин рӯ, бояд ин ду арзиши муқаддасро гиромӣ дорем, онҳоро ҳифз намоем ва ба наслҳои оянда мерос гузорем, то Тоҷикистони азизи мо ҳамеша ободу пешрафта бошад.

Мусаллам аст, ки забон, ба ҳайси як зуҳури фарҳангӣ ва иҷтимоӣ, нақши беназире дар таҳкими ваҳдат ва ягонагии миллӣ ифо менамояд. Он ҳамчун воситаи иртиботот, фаҳмиш ва ҳамдигарқабулкунӣ амал намуда, мардумро новобаста аз мансубияти этникӣ, мазҳабӣ ва ё ҷуғрофӣ ба ҳам меорад. Забони муштарак имкон медиҳад, ки арзишҳо, анъанаҳо ва таърихи умумӣ ҳифз ва аз насл ба насл интиқол дода шаванд.

Дар ҷаҳони муосир, ки ба он тағйироти босуръат ва гуногунрангии фарҳангӣ хос аст, нақши забон дар таҳкими ваҳдат ва суботи миллӣ боз ҳам муҳимтар ва мубрамтар мегардад. Забон метавонад ҳамчун як унсури муттаҳидкунанда хизмат карда, дарки умумият ва ҳамбастагиро дар байни шаҳрвандон тақвият бахшад. Ба воситаи забон, мо метавонем афкор, ғояҳо ва таҷрибаҳои худро бо дигарон мубодила намуда, фазои эътимод ва ҳамкорӣ бунёд намоем. Ба замми ин, забон дар эҷоди ҳувияти миллӣ ва худшиносии фардӣ нақши муҳим дорад.

Таҳқиқ, омӯзиш ва истифодаи забони модарӣ ба мо имкон медиҳад, ки бо решаҳои таърихии худ пайваст бошем, арзишҳои миллиро эҳтиром намуда ва саҳми худро дар рушди фарҳанги миллӣ гузорем. Забони давлатӣ, инчунин, метавонад ҳамчун як рамзи ваҳдат ва ягонагӣ дар мақомоти расмӣ, ниҳодҳои илмию таълимӣ ва расонаҳои хабарию иттилоотӣ хидмат намуда, эҳсоси ифтихори миллиро дар байни шаҳрвандон тақвият бахшад.

Дар маҷмуъ, нақши ваҳдатофарини забон дар ҷомеаи муосир бебаҳо арзёбӣ мегардад. Забон на танҳо воситаи иртибот, балки инчунин, абзори пурқувватест, ки метавонад барои таҳкими ваҳдати миллӣ, эҷоди ҳувияти умумӣ ва тақвияти ҳамбастагии иҷтимоӣ истифода шавад. Ҳифз ва рушди забони модарӣ вазифаи муҳими ҳар як шаҳрванд аст, ки ба ободии Ватан ва беҳбудии ҷомеа мусоидат мекунад.

Барои таҳкими минбаъдаи ин ваҳдат, муҳим аст, ки сиёсати давлатӣ ба дастгирии забонҳои гуногуни минтақавӣ равона карда шавад, дар ҳоле ки забони давлатӣ ҳамчун забони муоширати байни миллатҳо ва забони расмӣ қавӣ боқӣ мемонад. Ин раванд ба эҳтиром ва арҷгузорӣ ба гуногунрангии фарҳангӣ мусоидат намуда, дар айни замон, фазои ягонаи иттилоотӣ ва миёнфарҳангиро дар саросари кишвар таъмин менамояд.

Ҳамчунин, ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ, созмонҳои ғайридавлатӣ ва муассисаҳои илмию таълимӣ дар барномаҳои ҳифз ва рушди забон нақши муҳим дорад. Ташкили чорабиниҳои фарҳангӣ, озмунҳо, конференсияҳо ва ҳамоишҳои сатҳи гунонгун дар дохили кишвар ва берун аз он метавонад ба ташвиқу тарғиби омӯзиши забон, эҷоди шавқу ҳавас ва эҳсоси масъулият барои ҳифзи мероси забонӣ мусоидат намояд.

Илова бар ин, рушди технологияҳои иттилоотӣ имкониятҳои навро барои густариш ва омӯзиши забон фароҳам меорад. Эҷоди захираҳои онлайнӣ, барномаҳои таълимӣ ва платформаҳои муошират метавонад дастрасии васеу густурдаро ба забон таъмин намуда, барои наслҳои оянда имкониятҳои нави омӯзиш ва истифодаи онро фароҳам созад.

Дар ниҳоят, мо бояд ҳамеша дар хотир дошта бошем, ки забон як мероси бебаҳост, ки аз гузаштагон ба мо расидааст ва мо вазифадорем онро барои наслҳои оянда ҳифз ва рушд диҳем. Бо эҳтиром ва қадршиносӣ ба забони модарӣ ва забонҳои дигари халқҳо, мо метавонем ҷомеаи муттаҳид, пешрафта ва фарҳангии худро бунёд намоем.

Барои таъмини устувории ин раванд, сармоягузорӣ дар таҳияи маводи таълимӣ ва методологияи муосири омӯзиши забонҳо зарур аст. Ин бояд на танҳо дар сатҳи мактабҳо ва донишгоҳҳо амалӣ карда шавад, балки инчунин имкониятҳои омӯзиши забонро барои ҳамаи синну солҳо ва касбу корҳо фароҳам оварад. Марказҳои омӯзиши забон, курсҳои ройгон ва барномаҳои онлайнии таълимӣ метавонанд дар ин самт саҳми назаррас дошта бошанд.

Ҳамзамон, таҳия ва татбиқи барномаҳои давлатӣ оид ба дастгирии адабиёт ва ҳунар ба забонҳои гуногуни кишвар эҷодшуда муҳим аст. Ин метавонад тавассути грантҳо, стипендияҳо ва мукофотҳо барои нависандагон, шоирон, тарҷумонҳо ва дигар шахсони эҷодкор амалӣ карда шавад. Дастгирии чунин иқдомҳо ба эҷоди муҳити мусоид барои рушди фарҳанг ва забон мусоидат намуда, арзишҳои миллиро таҳким мебахшад.

Дар ин замина, тақвияти ҳамкориҳои байналмилалӣ дар соҳаи забон ва фарҳанг низ аҳамияти калон дорад. Иштирок дар барномаҳои мубодилаи фарҳангӣ, конференсияҳо ва форумҳои байналмилалӣ имкон медиҳад, ки таҷрибаи пешқадами кишварҳои дигар омӯхта шавад ва дар амалияи ватанӣ татбиқ карда шавад. Инчунин, муаррифии фарҳанг ва забони миллӣ дар арсаи ҷаҳонӣ обрӯи кишварро баланд бардошта, барои ҷалби сайёҳон ва сармоягузорон мусоидат менамояд.

Мардуми Тоҷикистон имрӯз дар фазои сулҳу осоиштагӣ зиндагӣ карда, дар мавриди истиқрори неруву тавонои кишвар, иқтидори иқтисодиву иҷтимоии он, вусъат додани муносибатҳои байналмилалӣ ва ҳамкориву дӯстӣ бо кишварҳои ҷаҳон кору тадбир менамоянд.

Дар ин кори пуршараф - роҳбарии дурбинона ва сарварии Асосгузори сулҳу Ваҳдати кишвар, Пешвои миллат, Президенти муҳтарами Ҷумҳурии Тољикистон Эмомалӣ Раҳмон давлат ва ҷомеаи моро ба дастовардҳои наву тоза мерасонад. Иидоятҳои Пешвои миллат мардуми Тоҷикистони азизро доимо ҷиҳати арҷгузорӣ ва мустаҳкам кардани Ваҳдати миллӣ роҳнамоӣ карда ба дарки аҳамияти абадии ин падидаи муҳим илҳом мебахшанд.

Ваҳдати миллӣ ва Истиқлоли давлатии кишвари куҳанбунёди тоҷикон абадӣ бошад!

бошад!