Истиқлол на танҳо соҳибихтиёрию озодии давлат, ҳудуд ва мардумони он аст, балки расидан ба андешаи мустақил ҳам мебошад, яъне истиқлоли фикрӣ аст, ки андешаи мустақили сиёсӣ, иҷтимоӣ, иқтисодӣ, фарҳангӣ, мазҳабӣ ва ҳуқуқӣ ба он сахт вобаста аст.

(Ба ифтихори 1045-солагии шахсияти барҷастаи тамаддуни башарият Абӯалӣ ибни Сино)

  МУҚАДДИМА

Муҳимтарин масъалае, ки устод Садриддин Айнӣ ҳаёти худро ба ҳаллу фасли он сарф намудааст, тарғиби зарурати донишандӯзӣ, маърифаткунонии саросарӣ, ташвиқи оммаи мардум барои расидан ба истиқлоли руҳиву равонӣ ҷиҳати ноил гаштан ба пирӯзии инқилоби маданӣ, таъсис, рушд ва пойдории давлати миллии тоҷикон буд.

Современная ономастика изучает различные направления ономастики, и наряду с исследованием основных процессов в ономастике таких как антропонимика, топонимика, гидронимия, оронимия, фитонимия и зоонимия, она также охватывает ономастическое пространство и связь культуры с общественной жизнью. В зависимости от языковых особенностей имён, ономастика подразделяется на литературную и диалектологическую, ареальную, художественную, современную и историческую, теоретическую и прикладную ономастику.