Чун анъана Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар поёни сол доир ба самтҳои сиёсати дохилӣ ва хориҷии кишвари азизамон паёми худро иброз медоранд ва моро ба сӯйи фардои неку рушан роҳнамоӣ мекунанд ва ба қавли Иқболи Лоҳурӣ “ҳар имрӯзи ту аз фардо паём аст”.

Аз шоирони форсизабон дар девони Носири Хусрави Қубодиёнӣ (1004-1088) аз ду маликушшуаро, яке сарҳалқаи шоирони дарбори Ғазнавӣ Унсурии Балхӣ (970/980-1039) чор бор, дигаре ба сарвари шоирони Наср ибни Аҳмади Сомонӣ Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ (858-941) ду бор ёд шудааст ва аз шоири ҳамоину ҳамақидаи худ - Кисоии Марвазӣ (17.03.953 -1000) даҳ бор дар байтҳои охири қасидаҳо аз сифатҳои ин шоири ҳамаҳди Рӯдакӣ сухан рафтааст, ки баррасии ин қайду сабтҳои шоирона аз чанд ҷиҳат ҳоизи аҳаммият ва пеш аз ҳама барои шинох

Дӯст доштан, эҳтиром кардан, ба қадри ранҷу заҳмат ва меҳру муҳаббати модар расидан қарзи инсонии ҳар як фарзанд аст. Беҳуда нест, ки дар таърихи ҳамаи тамаддунҳои ҷаҳонӣ эҳтироми волидайн яке аз меъёрҳои меҳварии ахлоқӣ буда, мақому мартабаи модар аз ҳама баланд аст. Модар офарандаи ҳаёт, пайвандгари наслҳо, сарчашмаи меҳру муҳаббат ва нерубахши рӯҳу ҷон мебошад.

Паёми нави Пешвои миллат, ки рӯзи 28-уми дкабри соли 2024 ироа шуд, саршори нуктаҳои муҳим, андешаҳои тоза, тарҳҳои стратегӣ, оянданигарии ҳакимона ва пандҳои ибратомӯз ва ҳидояткунанда буд. Пешвои миллат камбуду комёбиҳои солонаро дар бахшҳои сиёсат, иҷтисод, иҷтимоъ ва фарҳангу маорифи кишвар бо диққат таҳлилу арзёбӣ намуда, барои беҳтар кардани шароити зиндагӣ дастуру супоришҳои муфид ироа намуданд.