Таджикская литература XX века, несмотря на все свои перипетии и взлеты, является новым явлением в истории нашего народа, корни которой уходят более чем на тысячу лет назад. Эта литература сделала значительный шаг вперед благодаря нововведениям, и, хотя они в прошлом опирались на относительно слабую культурную основу, эти изменения можно считать важным достижением, особенно в контексте чтения, понимания и применения реалистических идей.

Рӯзи 9 май ҳамчун Рӯзи Ғалаба дар Ҷумҳурии Тоҷикистон бо шукуҳу шаҳомати хоса таҷлил карда мешавад. Ин сана рамзи пирӯзии адолат бар зулм, шуҷоат бар тарс ва иттиҳод бар тафриқа аст. Мардуми тоҷик, дар қатори дигар халқҳои собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ, дар ин ҷанги фоҷиабор қаҳрамониҳои бузурге нишон доданд. Ҷанги Бузурги Ватанӣ на танҳо як задухӯрди ҳарбӣ буд, балки як санҷиши бузурги ахлоқӣ ва иҷтимоӣ барои тамоми халқҳои шӯравӣ маҳсуб мешуд. Ин ҷанг ҳаёти миллионҳо нафарро тағйир дод, фарҳанг, санъат ва ҳатто равони миллатҳоро дигаргун сохт.

Душман агар дод адолат ба бод,

Урдуи мо урдуи адл асту дод.

Айнӣ